Piękny hymn kościelny pt. „Ponieważ wiele dano mi” (1) naucza nas wszystkich, że Pan chce, abyśmy byli jednością i pomagali sobie nawzajem w takim zakresie, jak zostaliśmy pobłogosławieni przez naszego kochającego Ojca Niebieskiego. Kiedy tak się dzieje, lepiej dotrzymujemy przymierzy świątynnych, które zawarliśmy z Nim. Apostoł Paweł nauczał: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza” (2). Jakimż błogosławieństwem jest umiejętność wspierania siebie nawzajem i bycia jednością w Chrystusie. Razem możemy osiągnąć dużo więcej niż w pojedynkę.
Bycie jednością w Chrystusie oznacza studiowanie Jego słów razem w Kościele. Wszyscy różnimy się od siebie; mamy różne dary, umiejętności, doświadczenia życiowe oraz pochodzenie. W tych różnicach możemy znaleźć siłę, kiedy skupiamy się na Zbawicielu i Jego naukach, ucząc się razem z pism świętych. Duch Święty będzie działał w nas osobiście, kiedy będziemy otwarci na naukę i wzbogacanie naszych duchowych doświadczeń poprzez wspólne oddawanie czci Panu.
Bycie jednością w Chrystusie oznacza dzielenie się świadectwami i studiowanie pism świętych razem w domu z naszymi rodzinami. Dzieci jak najbardziej mają prawo do słuchania świadectw rodziców, którymi oni często dzielą się w nieformalnych i przyjacielskich okolicznościach. Muszą wiedzieć, że ich rodzice wiedzą, iż Zbawiciel żyje i prowadzi Swój Kościół. Współmałżonkowie zasługują na to, aby często słuchać świadectw jeden drugiego, aby wzajemnie wzmacniać wiarę. Od Nefiego uczymy się: „I mówimy o Chrystusie, radujemy się w Chrystusie, głosimy o Chrystusie, prorokujemy o Chrystusie i zapisujemy zgodnie z naszymi proroctwami, aby nasze dzieci wiedziały, z jakiego źródła mogą oczekiwać odpuszczenia grzechów” (3).
Bycie jednością w Chrystusie oznacza czynienie wobec siebie nawzajem tego, co czynił Zbawiciel. Z pism świętych uczymy się, że za każdym razem, gdy pomagamy komuś zbliżyć się do Zbawiciela, jednocześnie zbliżamy się do Niego. Wszystkie nasze wysiłki wkładane w posługę, gdy czynnie pomagamy komuś lub gdy modlimy się do Ojca Niebieskiego w domu osobiście lub jako rodzina w czyjejś intencji, sprawi, że zbliżymy się do Zbawiciela i zbliżymy się do siebie nawzajem, jako Jego synowie i córki. Nefi nauczał nas ważnej lekcji o tym, jak możemy wspierać siebie nawzajem, kiedy nie jesteśmy blisko siebie, ale wciąż martwimy się o nasz duchowy i fizyczny dobrobyt. Powiedział tak: „Bowiem bezustannie modlę się za nich w dzień, a nocą moja poduszka mokra jest od łez z ich powodu; i wołam do mego Boga z wiarą, i wiem, że usłyszy moje wołanie” (4). Ojciec Niebieski kocha osoby, które pomagają Jego dzieciom i pobłogosławi je liczniejszymi okazjami, aby się o kogoś zatroszczyć.
Będziemy jednością w Chrystusie, gdy przychodzimy w niedzielę do Kościoła i przyjmujemy sakrament, gdy dzielimy się naszym świadectwem o Zbawicielu i Jego przywróconej ewangelii, i gdy udajemy się do świątyni, żeby uczestniczyć w obrzędach świątynnych i służyć sobie nawzajem. Będziemy jednością w Chrystusie, gdy „myślimy celestialnie” o sobie nawzajem, próbując dostrzec to, co najlepsze w każdej osobie i wiedząc, że Pan może pomóc wszystkim przyjść do Niego i zmienić się, jeśli tylko dana osoba jest chętna, aby zaznać tej wielkiej przemiany.
-
Hymny Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, nr 133, „Ponieważ wiele dano mi”
-
II List do Koryntian 1:3–4
-
II Ks. Nefiego 25:26
-
II Ks. Nefiego 33:3