Mormoni lub też członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich są chrześcijanami i wierzą, że Jezus nauczał w Biblii na temat pokuty. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, dlaczego mormoni wierzą, że pokuta jest istotna dla każdego z nas.
Czego Nowy Testament naucza na temat pokuty?
Kiedy Jezus Chrystus był na ziemi, nauczał przypowieści na temat pokuty. Była w niej mowa o faryzeuszu, obłudnym religijnym przywódcy oraz o celniku, lekceważonym przez innych poborcy podatków, którzy modlili się w świątyni. Faryzeusz uważał, że nie miał powodu, by odpokutować. Powiedział: „Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy, albo też jak ten oto celnik. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku” (Ew. Łukasza 18:11–12). Natomiast celnik z pokorą modlił się tymi słowy: „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu” (Ew. Łukasza 18:13). Jezus nauczał, że to skruszony celnik, a nie faryzeusz, zostanie usprawiedliwiony. Powiedział: „Każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Ew. Łukasza 18:14).
Ta przypowieść w przepiękny sposób ukazuje zawarte w Nowym Testamencie nauki Zbawiciela na temat pokuty. Społeczeństwo, w jakim żył Jezus, określało czyjąś prawość na podstawie posłuszeństwa prawu Mojżesza, tj. zbiorowi religijnych norm skupiających się na pewnych zachowaniach zewnętrznych (zob. Larry Y. Wilson, „The Savior’s Message of Repentance”, Ensign, luty 2016, str. 48). Lecz Jezus Chrystus nauczał wyższego prawa, które skupiało się na naszych motywacjach i pragnieniach naszych serc. Nauczał, że pokuta polega na przemianie zachodzącej w sercu, a nie na tym, co widać na zewnątrz. Głosił, że każdy z nas musi dokonać przemiany i wzrastać — każdy z nas musi odpokutować — aby zostać przyjętym przez Boga.
Jakie są wierzenia mormonów na temat pokuty?
Jako chrześcijanie, mormoni wierzą, że pokuta jest tak samo ważna dzisiaj, jak i była w czasach, kiedy Jezus Chrystus żył na ziemi. Starszy Larry Y. Wilson, mormoński przywódca, nauczał: „Musimy stale starać się o wewnętrzną przemianę, która zachodzi, kiedy zdajemy sobie sprawę, że my także — każdy z nas — jesteśmy grzesznikami. W rezultacie pokora wypełnia nasze serca i umysły i umożliwia nam dalszą pokutę” („The Savior’s Message of Repentance”, str. 50).
Mormoni wierzą, że aby naprawdę odpokutować i się zmienić, musimy co jakiś czas dokonywać samooceny w zakresie tego, co w nas wymaga poprawy. Starszy Wilson zasugerował, abyśmy zadawali sobie następujące pytanie: „Czy jestem niecierpliwy, negatywny, pełen strachu, krytyczny, egocentryczny, kontrolujący, lekkomyślny, lubieżny, cyniczny lub leniwy?” („The Savior’s Message of Repentance”, str. 51). Dokonywanie takiej samooceny może napawać strachem lub wydawać się trudne do zrobienia. Ale nie powinniśmy się tego obawiać. Świadomość tego, że możemy dokonać zmiany, w naturalny sposób napawa nadzieją.
Mormoni nie uważają, że musimy pokonać nasze słabości na własną rękę. Jako chrześcijanie, wierzą, że trwała przemiana i wzrost nie są możliwe bez pomocy Jezusa Chrystusa. Pokładają wiarę w obietnicę, jaką dał Chrystus, a która jest zapisana w Nowym Testamencie: „Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości” (zob. II List do Koryntian 12:7–10; zob. także Eter 12:27).
Czy mormoni wierzą w piekło?
Zarówno Biblia, jak i Księga Mormona, nauczają, że osoby, które nie odpokutują, będą cierpieć męki piekła: „Oto będą oni w niewoli śmierci i piekła; […] [i] będą musieli stanąć przed tronem Boga i być sądzeni według swoich czynów, i stamtąd muszą pójść do miejsca przygotowanego dla nich, w jezioro ognia i siarki, co oznacza nieskończoną mękę” (2 Nefi 28:23; zob. także Ew. Mateusza 10:28).
Mormoni wierzą, że termin piekło może odnosić się do dwóch różnych miejsc: w pierwszym znaczeniu jest to nazwa miejsca, w którym przebywają przez pewien czas duchy tych, którzy „umarli w swych grzechach”, gdzie uczą się więcej o Jezusie Chrystusie i oczekują na Zmartwychwstanie (zob. NiP 138:32); w drugim znaczeniu słowo piekło jest używane w odniesieniu do miejsca zwanego ciemnością na zewnątrz, gdzie przebywa Szatan wraz ze swoimi aniołami (zob. Oddani wierze [2004], str. 95). Mormoni wierzą, że istnieje bardzo niewiele osób, które są na tyle niegodziwe, że zostaną osądzone i umieszczone w ciemności na zewnątrz.
Jako chrześcijanie, mormoni znajdują radość w Zbawicielu, Jezusie Chrystusie, który poprzez Swoje Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie przezwyciężył zarówno śmierć, jak i piekło. Mormoni są wdzięczni za to, że Jezus Chrystus dał każdemu z nas możliwość zmiany, wzrostu i powrotu do naszego Ojca w Niebie, jeśli tylko odpokutujemy. Aby dowiedzieć się więcej na temat Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, odwiedź stronę: mormon.org.
